آزمایشات عسل اکسیر حیات :
آزمایش عسل نشان می دهد تا چه میزان می توان به فروشگاه و عسل های عرضه شده در آن فروشگاه اعتماد کرد. در این بخش به ارائه برخی از آزمایشات عسل های اکسیرحیات می پردازیم. در ابتدا لازم است که برخی از فاکتورهای مهم موجود در این آزمایشات را جهت درک بهتر نتیجه آزمایش بیان نماییم.
لازم به ذکر است که میتوانید برای تشخیص عسل تقلبی به مقاله ” نحوه تشخیص عسل طبیعی از عسل تقلبی “ مراجعه کنید.

✅ ساکارز عسل (sucrose) چیست ؟
یکی از اصلیترین شاخصهایی که در آزمایش عسل مورد بررسی قرار میگیرد، مقدار ساکارز موجود در آن است. ساکارز از این لحاظ حائز اهمیت است که افرادی که دیابت دارند و یا مشکلات قندی دارند به دنبال استفاده از عسلی هستند که میزان قند پایینی را داراست. ساکارز، نوعی قند طبیعی است که در گیاهان مختلف، از جمله نیشکر و چغندرقند یافت میشود، مقدار این ماده در شهد گیاهان بسیار کم بوده و به همین دلیل است که معمولاً پایین بودن ساکارز عسل را نشانهی طبیعی بودن عسل میدانند.
تست ساکارز به این منظور انجام میشود تا تشخیص داده شود که عسل از شهد گیاهان حاصل شده یا این که به زنبور، تغذیه مصنوعی مانند آب شکر یا شکر و گرده و … خورانده شده است. استاندارد ساکارز در کشورهای مختلف متفاوت است. به عنوان مثال در آمریکا حداکثر میزان مجاز این ماده ۵ درصد است در حالی که اتحادیه اروپا عسل با ساکارز حداکثر ۷ درصد را طبیعی میداند.
درصد ساکارز عسل بسیار وابسته به نوع گیاه است. به عنوان مثال گیاهانی مانند گون و گشنیز به طور طبیعی ساکارز پایینی دارند و عسل طبیعی به دست آمده از آنها ساکارزی زیر۳ دارد. اما گیاهانی مانند کنار و یونجه ساکارز بالایی دارد و عسل به دست آمده از شهد این گیاه درصد ساکارزی در حدود ۵ خواهد داشت.
⬅️ مطابق با استانداردهای ایران، حداکثر میزان مجاز ساکارز ۵ درصد است و عسلهایی که زیر ۵ درصد ساکارز دارند به عنوان عسل طبیعی به فروش میرسند. همچنین عسلهایی که درصد ساکارز آنها کمتر از ۳ باشد به عنوان عسل مرغوب شناخته میشوند.
✅ هیدروکسی متیل فورفورال (HFM) :
پارامتر مهم بعدی در تعیین کیفیت عسل میزان هیدروکسی متیل فورفورال (HFM) است. میزان این ماده در عسل تعیین کننده تازگی و همچنین حرارت دیدن یا ندیدن عسل است. میزان این ماده در عسلهایی که تازه برداشت میشود اندک است اما به مرور زمان میزان این ماده افزایش پیدا میکند. همچنین با حرارت دادن عسل، که معمولاً برای جلوگیری از شکرک زدن (رُس زدن) عسل انجام میشود، میزان این ماده افزایش پیدا میکند.
⬅️ میزان استاندارد این ماده در آزمایش عسل در عسل طبیعی تا حداکثر ۴۰ میلیگرم در یک کیلوگرم عسل است. و مقادیر بالاتر نشان دهندهی کهنه بودن عسل و یا حرارت دیده بودن آن است.
✅ آنزیم دیاستاز (diastatic) :
آنزیم دیاستاز نیز یکی دیگر از پارامترهایی است که در آزمایشهای عسل مورد بررسی قرار میگیرد. این آنزیم تنها در بدن زنبور عسل ایجاد میشود و همان عاملی است که باعث میشود عسل بعد از مدتی رُس بزند. مقدار دیاستاز نیز همانند (HFM) نشان دهندهی تازگی و حرارت دیدگی عسل است. مقدار دیاستاز در عسل به مرور زمان کاهش پیدا میکند همچنین با حرارت دادن میزان آن بشدت کاهش پیدا میکند.
⬅️ در آزمایش عسل این پارامتر را به صورت مثبت (وجود آنزیم) یا منفی (عدم وجود آنزیم) نمایش میدهند.
✅ رطوبت (moisture):
بر اساس استانداردها حداکثر رطوبت موجود در عسل باید ۲۰ درصد باشد. رطوبت بالاتر آن، باعث تخمیر و فساد عسل میشود. البته از آنجایی که عسل به شدت جاذب رطوبت است. میزان رطوبت آن به شدت وابسته به منطقه برداشت است. به عنوان مثال عسل به دست آمده از مناطق شمالی کشور به رطوبت بالاتری از عسلهای جنوب کشور دارد.
✅ نسبت فروکتوز به گلوکز (Fructose to Glucose ratio):
در تمامی عسلهای طبیعی مقدار فروکتوز کمی بیشتر از گلوکز است. (فروکتوز نوعی قند ساده است که قند خون را افزایش نمیدهد و برای بیماران دیابتی مضر نیست)
⬅️ میزان استاندارد نسبت این دو قند، حداقل باید ۰.۹ باشد. اگر این عدد بالاتر از ۱ باشد نشان دهنده کیفیت عسل است.
به طور خلاصه همانطور که قبلا هم گفته شد بهترین روش تشخیص عسل طبیعی از تقلبی به ویژه اگر به زنبور تغذیه مصنوعی داده شده باشد. آزمایش عسل در آزمایشگاههای معتبر است.
همین طور اگر به آزمایشگاه دسترسی ندارید میتوانید به مقاله “ نحوه تشخیص عسل طبیعی از عسل تقلبی ” مراجعه کنید.
آزمایشات عسل های اکسیر حیات
حال برخی از نتایج آزمایشات عسل های عرضه شده در سایت اکسیرحیات را ملاحظه بفرمایید :