فواید عسل برای عفونت بدن
فواید عسل برای عفونت بدن
با توجه به اهمیت موضوع و پست های غیر علمی درسایر وب سایت ها ، تصمیم گرفتیم تا این موضوع را از منابع علمی و پزشکی ترجمه و ویرایش کنیم و در اختیار شما مخاطبان عزیر قرار دهیم . منبع این مقاله در انتها قرار گرفته است .
با وجود پیشرفت های فراوانی که در زمینه کنترل بیماری های عفونی صورت گرفته، هنوز هم این بیماری ها دومین عامل بزرگ مرگ و میر در جهان به شمار می روند که یکی از مهم ترین دلایل آن افزایش مقاومت دارویی در بین سویه های باکتریایی است.
در نتیجه به استراتژی های جدیدی برای پیشگیری و درمان بیماری های عفونی نیاز داریم.
بنابر این در سال های اخیر برخی از مواد و روش های سنتی و قدیمی که پیشینیان ما برای درمان چنین بیماری هایی به کار می بردند، مجددا مورد توجه قرار گرفته و به شکل علمی ارزیابی شده اند.
عسل یکی از این محصولات است که کاربرد گسترده ای برای مبارزه با عفونت های میکروبی داشته است.
محصولات ویژه
سرد نوش ماچا لیموناد رژیمی و بدون قند
سرد نوش ماچا موهیتو رژیمی و بدون قند
خواص ضد میکروبی عسل
عسل یک محلول قندی فوق اشباع با ترکیبی پیچیده است که پژوهشگران حداقل 181 نوع ماده مختلف را در آن شناسایی کرده اند، و برخی از این مواد دارای خواص ضد باکتریایی هستند.
تعداد زیادی از مطالعات آزمایشگاهی و بررسی های محدود بالینی نشان داده اند که عسل تقریبا در مقابل تمام عفونت ها (بویژه سوختگی و زخم ها) بسیار موثر است و بر طیف وسیعی از باکتری های مختلف اعم از گرم مثبت و گرم منفی، و از جمله باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک تاثیر می گذارد.
همچنین مطالعات مختلف نشان داده اند که عسل با بعضی از عوامل بیماریزای قارچی و حتی ویروسی مقابله می کند.
با توجه به نتایج برخی تحقیقات به نظر می رسد عسل هایی که رنگ شان تیره تر است فعالیت ضد باکتریایی بیشتری دارند.
عسل های تیره حاوی سطوح بالاتری از ترکیبات پلی فنولی هستند و غلظت مواد فنولی هم با فعالیت ضد باکتریایی عسل ارتباط دارد.
به عنوان مثال عسل مانوکا که به عنوان یک داروی ضد میکروب معروف شده، تیره رنگ است. همچنین عسل هایی که از گیاهانی مانند گندم سیاه، خلنگ یا شاه بلوط به دست می آیند و رنگ تیره ای دارند بیشترین قدرت ضد باکتریایی را از خود نشان داده اند.
در مقابل عسل هایی که رنگ شان روشن است، مانند عسل شبدر، اقاقیا یا کلزا قدرت ضد باکتریایی کمتری دارند.
دلایل تاثیر ضد میکروبی عسل
عوامل زیادی در فعالیت ضد باکتریایی عسل نقش دارند. مثلا ویسکوزیته بالای آن، که عمدتا ناشی از غلظت بالای قند و درصد آب پایین است، به ایجاد یک سد محافظ برای جلوگیری از گسترش عفونت کمک می کند. pH اسیدی و پراکسید هیدروژن موجود در عسل هم اثرات ضد میکروبی آشکاری دارند.
پراکسید هیدروژن یک ماده اکسید کننده و ضدعفونی کننده مهم است. این ماده در اثر فعالیت آنزیم گلوکز اکسیداز در عسل تولید می شود. گلوکز اکسیداز به طور طبیعی در عسل وجود دارد، اما به خاطر pH پایین آن غیرفعال است.
هنگامی که عسل رقیق می شود این آنزیم به حالت فعال درآمده و با استفاده از گلوکز موجود در عسل، پراکسید هیدروژن را می سازد. بررسی ها نیز نشان داده است که میزان پراکسید هیدروژن عسل ارتباط مستقیمی با اثر ضد باکتریایی آن دارد.
در ابتدا تصور می شد پراکسید هیدروژن کلید اصلی این تاثیرات ضد باکتریایی است، ولی مطالعات بعدی نشان داد که حتی اگر پراکسید هیدروژن را با آنزیم خاصی تجزیه کنیم، باز هم عسل فعالیت ضد باکتری خواهد داشت. پس مواد دیگری هم در این زمینه نقش دارند.
عسل مقادیر بالایی از ترکیبات پلی فنولی مانند اسیدهای فنولیک، اسید کافئیک، اسید پی- کوماریک و اسید الاژیک و همچنین انواع فلاونوئیدها نیز دارد که ممکن است به فعالیت ضد باکتریایی آن کمک کنند.
یکی دیگر اجزای مهم عسل آنزیم های موجود در آن (شامل گلوکز اکسیداز، اینورتاز یا آلفا گلوکوزیداز، کاتالاز، دیاستاز یا آلفا و بتا آمیلاز، و پراکسیداز) است که به فعالیت ضد باکتریایی اش هم کمک می کنند.
استفاده از عسل برای معالجه زخم ها
هزاران سال است که مردم در نقاط مختلف دنیا از عسل برای التیام زخم استفاده می کنند.
مطالعات بالینی هم نشان داده اند که عسل باعث بهبودی زخم می شود و حتی عفونت های مزمن یا مقاوم به آنتی بیوتیک را از بین می برد. همچنین گزارش شده که عسل در مقایسه با درمان های استاندارد، برای افراد دچار سوختگی عفونی موثرتر است.
امروزه بشر گزینه های بسیار موثر دیگری برای بهبود زخم دارد، ولی ممکن است عسل هنوز برای برخی زخم های خاص و زخم هایی که به سختی درمان می شوند مفید باشد، از جمله:
- سوختگی ها
- زخم پای دیابتی
- زخم های واریسی
در مقاله ای که در مجله زخم (Wounds) منتشر شده آمده است که عسل با مکانیسم های زیر به بهبود زخم کمک می کند:
- pH اسیدی آن باعث می شود تا خون اکسیژن آزاد کند که نقش مهمی در بهبود زخم ها دارد، و همچنین آنزیم های پروتئاز (که روند بهبود زخم را مختل می کنند) را کاهش می دهد.
- اثر اسمزی عسل آب را به سمت خود جذب می کند و آن را از درون بافت های آسیب دیده بیرون می کشد. به این ترتیب تورم کاهش می یابد و از طرفی مایع لنف موجود در بدن (که نقش مهمی در التیام زخم ها دارد) به سمت بافت زخمی جریان پیدا می کند. اثر اسمزی آب را از سلول های باکتریایی هم بیرون می کشد و در نتیجه می تواند به جلوگیری از تکثیر آنها کمک کند.
- عسل بر روی باکتری هایی که معمولا در زخم ها وجود دارند، مانند استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) و انتروکوک های مقاوم به ونکومایسین (VRE) مستقیما اثر ضد باکتریایی دارد.
خرید عسل طبیعی
پیشنهاد میشود جهت مشاهده و مقایسه بیش از ۱۵ نوع عسل کاملا ارگانیک و همچنین ۲۰ نوع از بهترین عسل های خام و حرارت ندیده به لینک ” خرید عسل ارگانیک ” مراجعه کنید.
چگونه از عسل برای بهبود زخم استفاده می شود؟
توجه: قبل از استفاده از عسل روی زخم، حتما با پزشک مشورت کنید. بویژه در مورد زخم های شدید بهتر است پزشک روش استفاده از عسل را به شما آموزش دهد، چون مقدار عسل و نحوه پانسمان کردن می تواند بر میزان تاثیرگذاری آن موثر باشد.
اگر می خواهید در منزل روی زخم خود عسل بگذارید، این نکات کلی را مد نظر داشته باشید:
- دست هایتان را بشویید و از ابزار تمیزی مانند پنبه و گاز استریل استفاده کنید.
- به جای مالیدن مستقیم عسل روی پوست بهتر است آن را روی یک پانسمان بمالید و سپس آن را روی پوست تان قرار دهید. البته اگر زخم عمیقی دارید (مانند آبسه یا دمل)، باید آن را با عسل پر کنید و بعد پانسمان را رویش بگذارید.
- زمانی که ترشحات زخم پانسمان را مرطوب کرد، آن را تعویض کنید. به مرور زمان و با شروع تاثیر عسل، احتمالا به تعویض پانسمان کمتری نیاز خواهید داشت.
- بعد از پانسمان زخم، دست های خود را بشویید.
کاربرد عسل برای عفونت های داخلی
ممکن است مصرف عسل به شکل خوراکی به درمان برخی از عفونت های داخلی بدن هم کمک کند. مثلا در یک آزمایش مشخص شد که تجویز، عسل چسبندگی باکتری سالمونلا به سلول های روده را کاهش می دهد.
در آزمایش دیگری، به موش هایی که باکتری E. coli را به صورت خوراکی دریافت کرده بودند روزانه 2 گرم عسل به مدت سه روز خورانده شد و تعداد باکتری در مدفوع آنها کاهش چشمگیری نشان داد.
مقابله با مقاومت آنتی بیوتیکی
ممکن است عسل بتواند راهی جدید برای مبارزه با مقاومت میکروب ها در برابر آنتی بیوتیک پیش روی ما باز کند.
به گفته دکتر سوزان مشویتس از دانشگاه سالوه رجینا در نیوپورت آمریکا، ویژگی منحصر بفرد عسل آن است که در سطوح مختلف و با مکانیسم های متفاوتی با عفونت مبارزه می کند و به همین خاطر احتمال مقاوم شدن باکتری ها در برابر آن کمتر خواهد بود.
همان طور که دیدیم، عسل ترکیبی از سلاح های مختلف از جمله پراکسید هیدروژن، pH اسیدی، اثر اسمزی، غلظت بالای قند و پلی فنول ها را علیه باکتری ها به کار می گیرد که همه آنها می توانند سلول های باکتری را از بین ببرند.
بعلاوه تحقیقات فراوانی نشان داده اند که عسل مانع از تشکیل بیوفیلم می شود، یعنی لایه نازک و لزجی که باکتری ها در آن زندگی می کنند و آنتی بیوتیک ها به خوبی قادر به نفوذ در آن نیستند.
همچنین ممکن است عسل ارتباط شیمیایی بین باکتری ها را، که در برخی از انواع آنها ترشح سموم را کنترل می کند و شاید در تشکیل بیوفیلم هم نقش داشته باشد، مختل کند.
مزیت دیگر عسل آن است که برخلاف آنتی بیوتیک های معمولی، فرایندهای حیاتی رشد باکتری ها را هدف قرار نمی دهد و در نتیجه باکتری ها نیاز فوری و شدیدی برای مقاوم شدن در برابر آن ندارند.
منابع :
https://www.hindawi.com/journals/ijmicro/2019/2464507/
https://www.healthline.com/health/honey-on-wounds
https://www.frontiersin.org/articles/10.3389/fmicb.2012.00144
https://www.acs.org/pressroom/newsreleases/2014/march/honey-is-a-new-approach-to-fighting-antibiotic-resistance-how-sweet-it-is.html